Praktische weetjes

• Het is onvoorstelbaar hoe kort zes maanden achteraf blijkt te zijn.
• In het stadium is een expositie aan de gang. Allerlei standjes, muziek, optredens, een heel gezellige openlucht bar, … Om 21u sluit de expositie echter. Stipt. Laatst waren we er nog iets aan het drinken toen plots van alle kanten politie met fluitjes de bar omsingelde. Ze jagen iedereen naar buiten. Ik was niet van plan een nog volle pint te laten staan. Een politieagent komt naast mij staan en begint dreigend met zijn wapenstok op mijn stoel te slaan. Ik heb mij pint rechtstaand moeten uitdrinken terwijl de politieagent naast mij bleef staan om mij op te jagen. Ik ben hier echt een autoriteitsprobleem aan het kweken.
• De begroeting gebeurt hier altijd met een handdruk. Één als je elkaar tegenkomt en één als je weggaat. Zelfs bij korte ontmoetingen ‘hallo, oeist’, zijn er twee handdrukken. Soms gebeurt het ook dat ze uw hand gewoon blijven vasthouden tijdens het gesprek.
• Sommige regio’s zijn zodanig afgelegen dat ze er nog nooit een blanke gezien hebben (meer nog, iemand met gesloten schoenen wordt er als een curiositeit gezien). Er is geen televisie en er zijn geen kranten. Er zijn echt nog mensen die denken dat de hele wereld bevolkt is met zwarte. Ze zijn dan ook stomverbaasd als ze een blanke zien.
• Een paar dagen terug kwam ik een Congolees tegen die allerlei kunstwerken maakt. We praten een tijdje, maar ik moet hem toch beleefd zeggen dat ik niet echt geïnteresseerd was om iets te kopen. Gisteren kwam ik hem opnieuw tegen. Hij wilde mij persé één van zijn ingekaderde tekeningen gratis geven omdat ik de enige blanke in Rwanda was die de tijd genomen had om even met hem te praten. Normaal wordt hij direct afgescheept of genegeerd. Het is echt een heel mooie tekening. Er hing een prijskaartje aan de tekening: 450 dollar. Zoveel zal de tekening nu ook wel niet waard zijn.
• Mijn huisgenoot wilde persé een fotoalbum hebben van ons drieën. Hij heeft daarvoor een fotograaf laten komen. Hij had die mens betaald voor 36 foto’s van ons drieën. En ik haat poseren. We hebben 36 poses moeten uitvinden en ik heb drie keer van kleren moeten veranderen. Ze houden hier blijkbaar veel van geposeerde foto’s.
• Onlangs kwam ik een jonge Rwandees tegen die een t-shirt aanhad van de joggingclub van Wevelgem, de dag erna zag ik toevallig iemand met het volgende opschrift: “café de ster, bij Liliane en Staf – Mechelen”. Tis een kleine wereld.
• Ik moest weer naar een ‘baby naming ceremony’. Er waren meer dan 100 personen en iedereen moest een naam voor de baby voorstellen. En deze keer heb ik gewonnen. Mijn voorstel werd uiteindelijk door de ouders gekozen. Ik had ‘Pacifique’ voorgesteld. Ik vond dat wel een toepasselijke naam in dit land (op de vorige ‘baby naming ceremony’ die ik moest doen was dat de naam die gekozen werd, dus ik dacht van op veilig te spelen).
• Basisonderwijs is hier op papier gratis. Onderwijzers zijn echter zodanig weinig betaald dat ze zich genoodzaakt zien om een extra bijdrage te vragen aan hun leerlingen. Heel wat onder hen kunnen dat natuurlijk niet betalen waardoor ze alsnog uit de boot vallen.
• De verkiezingscampagne is hier volop op gang gekomen. In Kigali zijn er overal vlaggen van de regeringspartij en op straat zie je groepjes met fanatieke aanhangers enthousiast zingen. Er zijn camions waarmee via boxen verkiezingsslogan verspreid worden. De taxi’s worden met slogans en partijlogo’s versierd. Er zijn allerlei politieke manifestaties. Petjes van de regeringspartij worden uitgedeeld. Veel andere partijen dan de regeringspartij zijn er echter niet te zien. Echt democratische verkiezingen zullen er nog niet zijn. Het zal echter wel democratischer zijn dan de vorige keer. Ze zijn op de goede weg. En wie zegt dat democratische verkiezingen de beste oplossing zijn voor Afrika? De Amerikanen? De Europeanen?
• Men maakt hier veel makkelijker belangrijke keuzes dan bij ons. Veranderen van job, verhuizen, trouwen, kinderen hebben,… Men draait er zijn hand niet voor om. Bij ons wordt er volop gerekend en worden allerlei gevolgen afgewogen. Als je minder hebt, heb je natuurlijk ook minder te verliezen.
• De bouw van een nieuwe gsm-mast is hier een groot feest. Er ontstaan geen spontane actiecomités.
• Langs de weg in Gitarama hebben ze een chic hotel gebouwd. Ernaast zijn er nog een aantal kleine lokale caféetjes waar mensen het goedkope bananenbier kunnen krijgen. De lokale caféetjes zitten ’s avonds altijd overvol. Op het terras van het chic hotel zit nooit iemand.