maandag 1 september 2008

Akagera

Rwanda is een piepklein land waar echter alle aspecten van Afrika in gebundeld zijn. In het Westen (en Noorden) zijn er de bergen en de vulkanen met een eerder fris klimaat. In het Oosten zijn er de vlaktes met de vele meren en de typische savanne of ‘African bush’ waar het snikheet kan zijn. Daartussen zijn er de ontelbare heuvels, heel wat gezellige Afrikaanse dorpjes en zelfs een stuk tropisch regenwoud. Uiteraard is er natuurlijk ook het a-typische Kigali dat niet echt een referentie is voor de andere Rwandese steden. De fauna varieert van de malariamug tot de berggorilla. Dat alles in dit kleine landje (de oppervlakte is ongeveer 2/3de van België).

We zijn dit weekend naar het nationale park ‘Akagera’ getrokken. Een deel van het land waarvoor ik nog niet echt de tijd gevonden had om het te gaan verkennen. Ik heb intussen wel al wat wildparken in Afrika bezocht en ik kan zonder overdrijven zeggen dat dit één van de mooiste en absoluut één van de interessantste wildparken van Afrika moet zijn.
Er zijn bijna geen toeristen (wat een verschil met het Krugerpark in Zuid-Afrika). Het is soms echt alsof je alleen bent in dit prachtig stukje Afrika. Er zijn ook relatief weinig dieren. Je kan soms bijna uren door het landschap rijden zonder een beest te zien. Dat betekent dat je echt op zoek moet gaan naar de beesten. Je hebt hier absoluut niet het gevoel dat je in een zoo zonder kooien terecht gekomen bent, zoals in vele andere wildparken. De wegen zijn verschrikkelijk slecht. De ervaring om met een jeep door dit park te kunnen rijden is de moeite al meer dan waard.

Dit is ook het minst gereguleerde park ooit. Onvoorstelbaar voor een overgereguleerd land als Rwanda. Wat een contrast. Alles mag hier plots. We hadden een jonge en superenthousiaste gids. Je kan er gewoon de auto uitstappen om er op een heuveltop naar beesten te turen of om een beest wat dichterbij te gaan bekijken. We stonden op een tiental meters van enkele nijlpaarden, enkele meters van een groep giraffen en bevonden ons plots temidden een groep bavianen. Het is een machtig gevoel om zo dicht bij die beesten te staan zonder een hek ertussen of zonder de bescherming van een auto. Er was een gezonde nieuwsgierigheid. Zij in ons, wij in hen.

We rijden over wegen waar in geen weken (misschien maanden) nog een auto is gepasseerd. Als we in de verte een beest zien of als we naar een afgelegen meer willen gaan, rijden we gewoon de savanne in. Het is echt onbeschrijfelijk om door de Afrikaanse natuur te kunnen rijden, zonder gebonden te zijn aan wegen of vaste pistes. We rijden recht naar een olifant die in een meer staat te baden en rijden wat later in volle snelheid over een typische Afrikaanse vlakte terwijl naast de auto een troep zebra’s galoppeert. Dit is zo mooi. Het ergert mij weer mateloos dat ik het maar half met woorden kan omschrijven. De sfeer op dat moment is bijna niet te omschrijven.

’s Avonds kamperen we bovenop een heuveltop met een wondermooi uitzicht op een groot meer en op enkele bergen in Tanzania. Er is geen omheining en er zijn geen wachters met geweren om de camping te bewaken zoals in andere wildparken (er zijn dan ook wel beduidend minder echt gevaarlijke roofdieren dan in andere parken). Het werd al donker toen we er aankwamen en na heel wat gesukkel kregen we onze tenten recht en een vuur in gang. We hadden vlees en een bak bier meegebracht en hadden een heel gezellig barbecue rond het vuur. De sterrenhemel was ronduit indrukwekkend. Dit is één van die momenten waarop je ten volle beseft dat je in het echte Afrika zit. Hier beleef je Afrika echt. De tweepersoonstenten bleken éénpersoonstenten te zijn waardoor ik in de auto sliep met mijn voeten door de ruit in de hoop dat de hyena’s ze niet als een lekkernij zien. Ik werd wakker door de zonsopgang boven het enorme meer.

De volgende dag moesten we helemaal naar het noorden. Een lange afstand waardoor we er wat vaart moesten achterzetten. Niet evident gezien de vele putten en wegversperringen. In een bepaald gebied was een kudde olifanten gepasseerd die een heel bos bomen omver geduwd hadden. Niet makkelijk om met een jeep zo’n gebied te doorkruisen. We zien meer nijlpaarden, allerlei antilopes, krokodillen, fantastisch mooie vogels, warthogs en zoveel meer. Wat een fantastische afsluit van mijn zes maanden hier. Een absolute aanrader voor iedereen die eens een echt stukje ongerept Afrika wil zien.

Geen opmerkingen: