Miserie

Tis miserie. De coördinator van mijn project is ziek. Eerst dachten ze dat het malaria was, maar de malariamedicijnen werkten niet en de test bleek ook negatief te zijn. Hij werd steeds zieker. Meer dan 40 graden koorts, diarree, zelfs verlammingsverschijnselen. Ze zijn er van overtuigd dat hij vergiftigd werd. Op het platteland heerst veel jaloezie. Als ze zien dat iemand succes heeft, kunnen ze dat blijkbaar moeilijk verdragen. Daarnaast moet hij ook geregeld beslissingen nemen die niet altijd bij iedereen in goede aarde vallen. Hij is naar het ziekenhuis geweest maar daar vonden ze geen oorzaak voor zijn ziekte. Dan heeft hij maar enkele traditionele medicijnen genomen waardoor hij vooral moest overgeven. Intussen blijkt het een stuk beter te gaan.

Iedereen is er echt rotsvast van overtuigd dat hij vergiftigd werd met de bedoeling hem te doden. Ik ben erg sceptisch tegenover al die vergiftigingsverhalen. Hier wordt nogal snel gezegd dat iemand vergiftigd werd. Als iemand ziek wordt zijn er blijkbaar maar twee opties: ofwel is het malaria ofwel werd men vergiftigd. Dat er nog een heel gamma aan andere mogelijke ziektes is, komt niet bij hen op. Weinig mensen geraken bij een dokter en de kwaliteit van heel wat dokters hier is op z’n zachtst gezegd bedenkelijk. In het geval van mijn coördinator heeft trouwens geen enkele dokter geïnsinueerd dat het om vergiftiging ging. Ze wisten gewoon niet wat het wel zou zijn. Vergiftiging was vooral de vaststelling van hemzelf en zijn familie. Het wordt echter niet geapprecieerd dat ik hun diagnose in vraag stel.

Vergiftiging zal inderdaad wel vrij veel voorkomen hier. Men zegt dat het een cultuurding is. Het gif dat gebruikt wordt zou van een of andere plant afkomstig uit Congo komen. Die plant wordt dan gemixt met gedroogde vissenlever en gedroogde hersens van een of andere slang (of zoiets).

Het is nu alle hens aan dek. Ze zien mij als een volgend potentieel slachtoffer. Ik krijg hier nu een absoluut verbod om nog naar het platteland, ons werkgebied, te gaan. Dat is dus miserie. Ik werk op het platteland. Ik kan ook niet zo goed verdragen dat ze mij zomaar zo’n verbod opleggen. Zelfs als ik zeg dat ik iedere keer eigen eten en drank zal meenemen, willen ze me nog niet laten gaan. Als je namelijk iets aangeboden krijgt op het platteland mag je dat volgens hun cultuur niet weigeren, want dat zou neerkomen op een impliciete beschuldiging van poging tot vergiftiging wat weer tot nieuwe problemen zou leiden. Toch zal nog een hartig woordje over dat verbod moeten gesproken worden. Tis miserie.